Kao što je Duja već objasnio, refleksi jata nisu sasvim ujednačeni, pa i u ekavskim govorima ima pojedinačnih jekavizama (klješta) i sistemskih ikavizama (star > stariji, a ne stareji), a u ijekavskim opet ima pojedinačnih (zenica) i sistemskih ekavizama (vrijeme > vremena, a ne vrjemena) i ikavizama (voljeti > volio, a ne voljeo). (Ekavizmi, jekavizmi, ikavizmi ne znače nužno da su to oblici preuzeti iz ekavskih, ijekavskih, ikavskih dijalekata, već samo da odstupaju od uobičajene zamene jata u tom dijalektu.)
Problem sa glagolima VI vrste (videti, leteti, sedeti…) je taj što postoji neuravnoteženost između oblika jednine muškog roda participa (vidio) s jedne strane i infinitiva (vidjeti) i ostalih oblika participa (vidjela, vidjeli) sa druge. Pošto su osnove infinitiva i participa kod svih drugih glagola iste, sistem vrši pritisak da se i ovde izvrši poravnavanje oblika (prema obliku muškog roda participa, jer je on sigurno mnogo češći od infinitiva, a izgleda kao da je češći i od svih drugih oblika participa zajedno), pa se zato razgovorno sreće letiti, letila, letili, a čak je i norma prihvatila sjediti, sjedila, sjedili.
Razlika je nastala tako što je jat pred /o/ (kao i jat iza /r/) imalo drugačiji razvoj nego u drugim kontekstima (bilo da je razvoj išao direktno ěo > io ili indirektno ěo > ieo > io, dok je u drugim kontekstima išlo ě > ie > je/ije).