Има глагола који разликују значење када су повратни и непрелазни, за разлику од тога када су неповратни а прелазни: одмарати се : одмарати (играче), шетати се : шетати (пса) итд., а који исказују тежњу да изгубе повратну заменицу и у непрелазном значењу, док је код неких то апсолутно незамисливо, нпр. купати се : купати (дете). Зашто је то тако, не знам има ли дефинитивног одговора, изузев да се код првонаречених можда више не осећа повратност као битна одлика. Мислим да је некад и разговарати био повратан глагол па данас нико не би рекао разговарати се.
Ја бих се надовезао на ово па питао остале форумаше сматрају ли да је исправно користити безличну конструкцију с правим повратним глаголима (нпр. борити се: тако се бори за отаџбину), пошто је мени та употреба натегнута. Мислим да о овоме нема ничег по граматикама.